Maak je geen zorgen. Ik ga ook niemand pijn doen. Ik reageerde meer met het gedachte dat het pad van het leven altijd eindigd in de dood. Ik heb geleerd dat je het moet accepteren, hoe kut het ook is, en daaruit verder gaan. Ookal zit ik niet op mijn hoogtepunt, ik ben tevreden.
Ik zei het wat grappend maar het gaat echt niet goed met je hé. Doe in ieder geval niemand opzettelijk pijn. Ik weet niet zo goed wat te zeggen, zoek hulp, lach, al is het nep, dat helpt, hersenen zijn gek. Afijn, mijn leven is ook lang moeizaam geweest, maar eenmaal met de eerste stapjes omhoog ging de spiraal omhoog ook hard en als vanzelf. Sterkte, wil je dingen kwijt, mijn privé-inbox staat open.
Ik kan nog geloven doordat ik, zoals ik eerder zei, graag een verklaring wil voor het onbekende. Opzich doe ik niet zo veel voor mijn geloof behalve bidden en op mijn voeding letten. Bij het redeneren waarom ik nog bid kom ik erop dat het voor wat rust zorgt in mijn hoofd, wellicht te vergelijken met dat poetsen je een beetje schoon gevoel geeft.
Hoe kun je aan je geloof vasthouden dan terwijl je eigenlijk het sterke vermoeden hebt dat er geen hout van klopt? Hoe kun je dan nog geloven? Verder bouwt kennis toch ook een enorme boel op, hoewel de illusie ook mooi kan zijn. Mooiste is als je de kennis die je hebt kunt accepteren en waarderen, en ik zou eigenlijk niet weten waarom dat niet zou kunnen.
Ik hou me een soort van naief wat betreft het geloof. Er is genoeg bewijs om elk geloof kapot te maken. Ik heb nagedacht wat ik zou doen als ik van het geloof afstap. Dan verlies ik mijn familie waarschijnlijk, verlies ik motivatie in het leven en verlies ik mijn gezond verstand in hoeverre het nog gezond is. Kennis maakt bijna alles kapot wat mooi is. Maar ontwetendheid maakt je zwak en kwetsbaar. Waarom ik dit soort vragen stel? Ik ben op zoek naar logica om het pijnlijke en onbekende te verklaren denk ik. Om te weten waar ik sta.
Ja, eigenlijk zijn we het wel eens ja wat dat betreft. Ik heb ook wel eens in m'n hoofd "alles heeft zin behalve het alles zelf". Van mijn geloof, dat ik als klein kind echt nog had, ben ik al heel jong afgestapt. Dezelfde vragen als jij ja. Ik neem ook geen God waar, en ben verbaasd over al die duizend-en-één verschillende geloven waarvan er hooguit één waar kan zijn. Maar geloof jij echt of twijfel je? Een antwoord op je eerste vraag hangt van de situatie af natuurlijk. Sommige dingen zijn verdraaide handig om te kennen, anderzijds is er ook kennis die ik liever niet had of die in ieder geval niet leidt tot geluk. Naïef, voluit geloven zonder te twijfelen of kennis te hebben van andere geloven lijkt me best lekker om maar eens wat te noemen. Waarom ik hier geïnteresseerd in ben? Geen idee. Ik houd van grote, wazige dingen denk ik, en stel overal vragen bij, en loop weleens rond en voel dan hoe totaal bizar het is dat ik zomaar rondloop, en hoe bizar het is dat er iets is. Wel een lekker gevoel ergens eigenlijk. En dat gevoel wil ik dan toch begrijpen, en dan ga ik denken. Of dat gevoel komt juist doordat ik denk, geen idee eigenlijk. Weet jij van jezelf waarom je jezelf al dit soort vragen stelt?
Jouw uitspraak: als je lang genoeg doorredeneert, heeft niets een reden. Mijn uitspraak: Wat we doen in ons leven heeft zin, maar uiteindelijk heeft leven geen zin. Lijkt erop dat we het eigenlijk wel eens zijn, alleen bekijk ik het van een stadium. In mijn eerste deel redeneer ik niet lang genoeg door, het tweede deel wel. Want zolang je voor reacties zorgt heeft het toch wel zin? Dat ik een reden zoek heeft waarschijnlijk te maken met dat ik een geloof heb. Wat eigenlijk een verplaatsing is van het probleem, waarom is er een god en waar komt hij dan vandaan? Ik heb ook een paar vragen voor jou Wat is een groter straf, ontwetendheid of kennis? En waarom ben jij hier zo geintereseerd in?
Van wie moet er een reden zijn voor het bestaan van alles? Van jezelf vermoed ik, omdat je mens bent, en dus alles wilt begrijpen verklaren, en overal een reden voor wilt hebben. Maar dat betekent niet dat overal een reden voor is. En zeker niet voor het alles. En al is er een reden voor dat er iets is, dan kun je altijd weer vragen naar de reden voor die reden. Dat bedoelde ik in mijn vorige bericht: als je lang genoeg doorredeneert, heeft niets een reden, hoe onbevredigend dat ook is. Wat de tweede alinea betreft ken ik wel een mooie uitspraak. Je gaat twee keer dood: de eerste keer verdwijnt je eigen bewustzijn, de tweede, definitieve dood is wanneer je uit het bewustzijn van alle anderen verdwenen bent.
Het overleven houdt de wereld draaiende. Waarom moet de wereld draaien/alles bestaan (zin hebben)? Er moet toch een reden zijn voor het bestaan van alles? De toekomst is een illusie en bestaat dus niet, het verleden is een herinnering dat geromantiseerd is door je hersenen. Nu is denk ik een moment dat je iets waarneemt, zonder dat je hersenen er iets mee kan doen. De verhalen in de geschiedenisboeken zijn waarnemingen die van een aantal mensen. Door de betrokkenheid van een aantal mensen wordt hetgeen wat geromantiseerd is zoveel mogelijk eruit gefilterd. Als iemand door niemand meer herinnerd wordt, wanneer of waar is zijn nu? Of uberhaubt van iemand die er niet meer is? Moet me denken aan een stukje uit QI waar ze het hadden over negatiefe halicunatie. Iemand heeft geen idee hoe iets er uit ziet, dus zal hij het niet zien.
Oké. Dus als we onze natuurlijke instinct volgen van overleven en sterk nageslacht produceren, dan heeft ons leven wel zin puur omdat we ons natuurlijke instinct volgen? Wat is de zin van dat natuurlijke instinct dan? Ja, overleven dus, maar wat is het nut van overleven? Daarom vind ik eigenlijk alleen de stellingen verdedigbaar dat niets zin heeft, want als je lang genoeg doorredeneert, dan hééft niets zin, of alles heeft zin, omdat eigenlijk alles wat gebeurt effect heeft op alles. Eigenlijk is ook alles en altijd nu hé. En nu is alles en altijd, vraag je maar eens af wanneer het niet "nu" is. Hoe kun je dan het nut van nu ontkennen door te verwijzen naar de toekomst, terwijl het nooit toekomst is maar altijd nu. En dan heeft dus wel alles zin. Nu, dus altijd.
