Citaat:
Glenn Bijl heeft het geheel aan zichzelf te wijten dat hij niet is doorgebroken bij zijn oude club FC Groningen. De middenvelder van FC Emmen, dit seizoen basisklant bij de promovendus, vertelt dat in gesprek met Voetbal International.
Bijl had te weinig geduld, weet hij nu, op 23-jarige leeftijd. "Ik kwam op jonge leeftijd bij het eerste en na een tijdje zat ik wekelijks op de bank, maar een invalbeurt kreeg ik nooit. Ik vond dat het weleens tijd werd voor een kans, maar die kwam maar niet. Na een poosje dacht ik: ik kom er toch nooit in, zoek het maar uit.Als die gedachte bij je binnenkomt, dan kun je net zo goed ophouden."
Met een aantal teamgenoten dook hij regelmatig het uitgaansleven in. "Ik was niet meer met voetbal bezig, ik stond vooral vooraan om te feesten. (...) We kwamen soms ’s ochtends om zeven uur met een man of vijf ergens thuis. Meestal voor een vrije dag, maar het is ook voorgekomen dat we dan om tien uur moesten trainen."
"Dan ging ik helemaal kapot, ik brak mijn lichaam af en werd niet meer beter. Dus dat het bij Groningen niet gelukt is, heb ik vooral aan mezelf te wijten. Ik heb verkeerde keuzes gemaakt."
En de buitenwacht zich maar afvragen waarom spelers in Groningen niet beter worden. 7.00 uur thuis en om 10.00 uur weer op het trainingsveld. Dat móet opvallen. Maar binnen de oude-jongens-krentenbrood mentaliteit van Groningen moet dit allemaal maar kunnen. En als je tegen de mentaliteit in gaat (Kemkers) sta je op straat, want het moet wel gezellig blijven bij ome Hans en Jans.